przejawiać — ndk I, przejawiaćam, przejawiaćasz, przejawiaćają, przejawiaćaj, przejawiaćał, przejawiaćany przejawić dk VIa, przejawiaćwię, przejawiaćwisz, przejawiaćjaw, przejawiaćwił, przejawiaćwiony «dawać poznać, okazywać na zewnątrz; objawiać, ujawniać,… … Słownik języka polskiego
przejawiać się – przejawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} dawać się poznać, wychodzić na jaw; uzewnętrzniać się, ujawniać się, objawiać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczucia przejawiały się w jego zachowaniu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uzewnętrzniać — ndk I, uzewnętrzniaćam, uzewnętrzniaćasz, uzewnętrzniaćają, uzewnętrzniaćaj, uzewnętrzniaćał, uzewnętrzniaćany uzewnętrznić dk VIa, uzewnętrzniaćnię, uzewnętrzniaćnisz, uzewnętrzniaćnij, uzewnętrzniaćnił, uzewnętrzniaćniony «okazywać na zewnątrz … Słownik języka polskiego
cicho — 1. Cicho jak (niczym) w grobie «tak cicho, że aż nieprzyjemnie, nie do zniesienia»: Wiatr wpadał między nas (...). Gdy odchodził, robiło się cicho niczym w grobie. A. Stasiuk, Kruk. 2. Siedzieć cicho «być biernym, potulnym, nie brać w czymś… … Słownik frazeologiczny
mieć — 1. Ktoś ma coś wypisane w oczach; ktoś ma coś wypisane, napisane na czole, na twarzy, pot. na gębie «po kimś widać wyraźnie, jaki ma nastrój, charakter lub jakie ma zamiary»: Miałem chyba wypisane na czole, że po długim pobycie przyjechałem z… … Słownik frazeologiczny
adorować — ndk IV, adorowaćruję, adorowaćrujesz, adorowaćruj, adorowaćował, adorowaćowany 1. «otaczać kogoś, rzadziej coś uwielbieniem, przejawiać zachwyt wobec kogoś; wielbić» Adorować dziewczynę. 2. rel. «oddawać cześć Bogu lub przedmiotom kultu… … Słownik języka polskiego
antytalent — m IV, D. u, Ms. antytalentncie; lm M. y 1. «całkowity, zdecydowany brak uzdolnienia w jakimś kierunku» Mieć antytalent do czegoś. Przejawiać antytalent organizacyjny. 2. «człowiek wykazujący taki brak uzdolnienia» Antytalent pedagogiczny. Być… … Słownik języka polskiego
aspołeczność — ż V, DCMs. aspołecznośćści, blm «cecha, charakter tego, co jest aspołeczne» Przejawiać aspołeczność … Słownik języka polskiego
bekać — ndk I, bekaćam, bekaćasz, bekaćają, bekaćaj beknąć dk Va, bekaćnę, bekaćniesz, bekaćnij, bekaćnął, bekaćnęła, bekaćnęli, posp. «czkać» bekać się łow. tylko ndk «o niektórych zwierzętach, np. danielu, jeleniu: przejawiać popęd płciowy» … Słownik języka polskiego
bezwolność — ż V, DCMs. bezwolnośćści, blm rzecz. od bezwolny Przejawiać bezwolność. Coś świadczy o czyjejś bezwolności … Słownik języka polskiego
